و پیانو فک کنم تنها بصامد صدایی موزیکالی باشه که تو موسیقی هایه رقص یا همون شیشو هشت به کار نمیره

 

و فک کنم پیانو تنها ملودیه که هکس صداشو بشنفه خوشش میاد و اما پیانو و پیانو نوازی تاریخ چه و خوذ پیانو

پیانو (مخفف پیانوفورته) یک ساز موسیقی از طریق نواختن کیبورد است. این ساز به طور وسیعی در موسیقی جز و کلاسیک برای اجراهای سولو، دسته جمعی، گروهی و چمبر و همنوازی و آهنگسازی و تمرین بکار می رود. اگرچه پیانو یک ساز قابل حمل نیست و اغلب گران است ولی قابلیت تطبیق آن و همه گیر بودنش آنرا به یکی از آشناترین سازهای دنیای موسیقی تبدیل کرده است.

پیانو معمولا یک رویه چوبی محافظ در دور برد صدای خود و سیم های فلزی اش دارد و شامل کلید های سیاه و سفید متوالی است (52 کلید سفید و 36 کلید سیاه) سیم ها وقتی کلیدی فشرده شود صدا می دهند و وقتی کلیدها آزاد شوند به سکوت می روند. نت ها می توانند کشیده شوند حتی وقتی آزاد می شوند. این کار از طریق استفاده از پدال ها در زیر پیانو ممکن است.

فشردن یک کلید بر روی کیبورد موسیقی پیانو باعث می شود یک چکش پد دار سیم ها را بنوازد. چکش ضربه می زند و سیم ها به ارتعاش فرکانس طنین دار خود ادامه می دهند. این ارتعاش ها از طریق یک پل به برد صدا به خوبی با انرژی آکوستیک به هوا جور می شوند و انتقال می یابند که در غیر اینصورت صدا بلندتر از موقعی که مستقیما توسط سیم ها نواخته شود، نمی شد.

وقتی یک کلید آزاد می شود، صدا خفه کن، ارتعاش سیم ها و صدا را متوقف می کند. صرف نظر از این حقیقت که پیانو سیم دارد ولی معمولا به عنوان یک ساز کوبه ای طبقه بندی می شود برای اینکه سیم ها ضربه زده می شوند تا انگشت و پلاک. (مانند اسپینت یا هارپیسکورد) در سیستم طبقه بندی ساز هورنباستل ساچز پیانو به عنوان ساز کوردوفون طبقه بندی شده است.

کلمه پیانو مخفف کلمه پیانوفورته است. یک لغت ایتالیایی که اصطلاحات موسیقی فورته و پیانو به معنای قوی و نرم هستند. در این مفهموم به ارتعاش های در حجم صدا اشاره می شود که در تعامل با لمس کلیدها توسط پیانیست تولید می شوند. هرچه سرعت فشردن کلید بیشتر باشد، نیروی چکش بیشتری به سیم ها می زند و صدای بلندی از نت مربوطه تولید می شود.

 

تاریخ چه

 

 

پیانو در اوایل نوآروی های فن آوری پایه گذاری شد. اولین سازهایی زهی با ضرب بر روی سیم، سازهایی مانند dulcimer و سنتور بوده اند. در طی دوران میانی، تلاش های زیادی برای ساخت ساز کیبوردی زهی در جریان بود. در قرن هفدهم، مکانیسم سازهای کیبوردی مانند کلاویکورد و هارپیسکورد مشهور بودند. در کلاویکورد، سیم ها توسط تماس ها ضرب می خوردند و در هارپیسکورد توسط پر. قرن ها کار بر روی مکانیسم هارپیسکورد، موثرترین راه ها را برای ساخت صفحه صدا، پل و کیبورد برای مکانیسمی برای ساختن ساز سیمی چکشی ارائه کرده بود.

ابداع پیانو مدرن به بارتولومئو کریستوفوری از پادوئا ایتالیا می رسد. کسی که توسط پرنس تاسکانی، فردیناندو دی مدیچی به عنوان نگهبان سازها استخدام شده بود. او یک متخصص ساخت ساز هارپیسکورد بود و بخوبی با دانش سازهای زهی کیبوردی آشنا بود. دقیقا معلوم نیست که کریستوفوری چه زمان برای اولین بار پیانو را ساخت. یک لیست دارایی تهیه شده توسط کارمندانش، خانواده مدیچی نشان از وجود پیانو در سال 1700 دارد. سند دیگری نشان از وجود پیانو در سال 1968 دارد. سه پیانوهای کریستوفوری تا به امروز از 1720 باقی مانده اند.

ساز کلاویکورد اجازه کنترل وسیع حجم و نگه داشتن صدا را می داد ولی بسیار کم صدا برای اجراهای بزرگ بود. هارپیسکورد صدای بلند به قدر کافی تولید می کرد ولی کنترل کمتری بر روی هر نت داشت. پیانو به این قصد ساخته شد که که بلندی و کنترل این دو را با هم تلفیق کند.

موفقیت بزرگ کریستوفوری حلال این مشکلات بود. مشکل مکانیکی بنیادی طراحی پیانو، ضرب زدن سیم توسط چکش بود ولی نباید در تماس با آن باقی می ماند (مانند کلاویکورد که در تماس با سیم باقی می ماند) برای اینکه باعث خفه شدن صدا می شد و چکش می بایستی به وضعیت بی کار خود و بدون جهش شدید بر می گشت و باید هر نت را به صورت سریع تکرار می کرد. اکشن پیانو کریستوفوری یک مدل برای برای بسیاری از متدهای بعدی اکشن های پیانو بود. سازهای اولیه کریستوفوری با سیم های زمخت ساخته می شدند و از پیانوهای امروزی بسیار کم صداتر بودند ولی البته بسیار بلندتر و با کشش بیشتر در مقایسه با کلاویکورد بودند. تنها ساز کیبورد قابل ظرافت های پویا در گذشته.

 

 

نوشته شده در یادداشت ثابت - پنج شنبه 93/12/8ساعت 8:35 عصر توسط eibo نظرات ( ) | |